30 Day Book Challenge - dzień 2

Co u Was? Jak Wam minęły mikołajki?

Dzisiaj przychodzę z dalszym ciągiem cyklu 30 Day Book Challenge, a mianowicie - z dniem drugim (dzień pierwszy TUTAJ). Jednak gdy zobaczyłam jego motyw przewodni, stało się oczywiste, że muszę nieco nagiąć reguły tej zabawy. Dlaczego?

Tematem dnia drugiego jest Książka, którą przeczytałaś więcej niż trzy razy. I tutaj pojawia się problem, bo... bardzo rzadko się zdarza, żebym sięgnęła po jakąś książkę dwa razy, nie mówiąc już o trzech.To dlatego, że nie lubię poznawać drugi raz tej samej historii - wtedy nie ma już tej niepewności, ciarek na plecach i mocniej bijącego serca, nie towarzyszą mi żadne emocje... Może jedynie irytacja z powodu tego, że wiem już, co się wydarzy.  Jednak maksymalnie wytężyłam swoją pamięć i uświadomiłam sobie, że jedynymi książkami, które czytałam dwa razy są te z serii o Harry'm Potterze (pierwsze cztery). Przedstawię tutaj tom I z racji tego, że (co za niespodzianka!) podobał mi się najbardziej ze wszystkich.

Swoją przygodę z Potterem i spółką zaczęłam kilka lat temu, więc teoretycznie powinnam wstawić powyżej zdjęcie starej okładki, ale nie mogłam się powstrzymać przed pokazaniem Wam tej, bo o ile poprzednia okładka jest tylko rysunkiem i w dodatku dla mnie niezbyt ładnym, to właśnie nowa oprawa od razu przyciąga mój wzrok w księgarni. Myślę, że właśnie ona w pełni oddaje treść Kamienia Filozoficznego - jest intrygująca i tajemnicza. Ale dość już o okładce, chyba za bardzo odbiegłam od tematu :) Nie będę Wam tutaj opisywać fabuły, bo sądzę, że Pottera czytało (przynajmniej) 90% z Was. Ale powiem za to, dlaczego to właśnie tom I uznałam za najlepszy z całej siódemki. Po pierwsze, to właśnie po Kamieniu... czułam największy niedosyt i zżerającą mnie ciekawość. Jestem pewna, że gdybym po przeczytaniu ostatniej strony nie miała na półce Komnaty tajemnic, to chyba włamałabym się do księgarni, żeby tylko dostać ją w swoje ręce :) Ponadto uważam, że z Kamienia wręcz "wylewają się" dokładne, oddziałujące na wyobraźnię czytelnika opisy, dzięki którym rozkoszowałam się lekturą jeszcze bardziej i poznawałam zakamarki Hogwartu z Gryfonami. Kolejną zaletą są niewątpliwie bohaterowie - bardzo prawdziwi i tacy, z którymi wielu chciałoby się zaprzyjaźnić. Trzecim, ale za to najmocniejszym punktem Kamienia (a właściwie całej serii) jest, moim zdaniem, bardzo wyważony styl Rowling - mam na myśli to, że autorka w odpowiednim momencie potrafi czytelnika rozbawić, w odpowiednim zasmucić lub sprawić, że otworzy szeroko oczy za strachu bądź zdziwienia. Aż dziw bierze, że na początku nikt nie chciał Kamienia Filozoficznego wydać, prawda? Teraz pewnie każde z wydawnictw, które wysłało J.K. Rowling list odmowny, pluje sobie w brodę. Dobrze, że jednak znalazł się ktoś, komu pomysł się spodobał, bo naprawdę szkoda byłoby, gdybyśmy nie mieli okazji poznać Harry' ego, Hermiony, Rona, Hagrida i całej reszty. Nie mogę sobie wyobrazić, jak bez nich wyglądałoby moje dzieciństwo (a raczej wczesne lata nastoletnie, jeśli wdawać się w szczegóły).

No proszę, a sądziłam, że to będzie króciusieńka notka - nawet chciałam połączyć dzień drugi i trzeci, żeby było co czytać... Chyba niepotrzebnie się martwiłam, jak zwykle zresztą. A teraz pytanie do Was - jaką książkę przeczytaliście więcej niż trzy razy?

*** *** *** *** ***

P.S.: Godzinę temu wróciłam z  W pierścieniu ognia - nie będę pisać szczegółowej recenzji, bo widziałam ich już tyle, że mnie samej nie chciałoby się własnej czytać... Powiem tylko, że to najlepsza ekranizacja, jaką widziałam i jedyna, która jeszcze bardziej pogłębiła moją miłość do swojego książkowego odpowIednika. Swoją drogą, to ogromny komplement dla Pani Collins, że twórcy prawie nic nie zmienili w scenariuszu - zdarza się to naprawdę rzadko i dowodzi jednego: książka to prawdziwe arcydzieło - nie potrzebuje podkoloryzowania, a i tak przyciąga i elektryzuje widzów. Polecam z całego serca - zarówno książkę, jak i film!