Krwawe Święta - "Morderstwo w Boże Narodzenie" Agaty Christie

Pamiętacie jeszcze mój list do Świętego Mikołaja? Jak wiecie, ku mojej radości znalazłam pod choinką dwie z sześciu wymienionych przeze mnie pozycji :) Dzisiaj przyszła pora na recenzję jednej z nich, a mianowicie - Morderstwa w Boże Narodzenie.

Akcja kryminału rozpoczyna się dwa dni przed Wigilią. Do domu milionera Simeona Lee zaczyna zjeżdżać się najbliższa rodzina, aby razem spędzić Święta Bożego Narodzenia - nic szczególnego, prawda? A jednak pozory mylą, bo krewni milionera od lat nie spotkali się w pełnym gronie - konflikty, wzajemny żal i różnice charakterów sprawiły, że prawie w ogóle nie mieli ze sobą kontaktu.
Simeon ma czterech synów: Alfreda (mieszka z ojcem pod jednym dachem, przejął rodzinny interes), George'a (senator, poślubił o wiele młodszą od siebie kobietę), Harry'ego (Syn Marnotrawny, przed laty ukradł pieniądze i uciekł, upominał się tylko od czasu do czasu o kolejne czeki) oraz Davida (artysta, niegdyś bardzo zżyty z matką, która zmarła wiele lat temu). Do rezydencji Lee przyjeżdża cała czwórka wraz z żonami oraz... jedyna wnuczka Simeona, Pilar Estravados, i Stephen Farr, syn Ebenezera Farra - wspólnika Simeona z czasu, gdy ten zbił fortunę na diamentach w Afryce Południowej. Gdy wszyscy goście docierają na miejsce, okazuje się, że Simeon zaprosił ich do siebie nie po to, żeby poprawić wzajemne stosunki, tylko żeby zasiać wśród nich ziarno niezgody. Staruszek, jednak nie doprowadza swojego planu do końca - zostaje zamordowany z zimną krwią w swoim własnym gabinecie, a z jego sejfu znikają diamenty o znacznej wartości. Mordercą na pewno jest któryś z gości/domowników, ale prawie każdy miał motyw, więc zagadka nie jest prosta - do akcji wkraczają pułkownik Johnson oraz inspektor Sugden na czele z samym Herculesem Poirotem.

Na pierwszy rzut oka fabuła wydaje się bardzo podobna do innego kryminału Christie - I nie było już nikogo. Tutaj też mamy morderstwo, które dokonuje się w takim miejscu, że sprawców może być tylko kilku, więc podejrzani pozostają w zamknięciu do czasu rozwiązania zagadki. Analogie rzeczywiście rzucają się w oczy, lecz tak naprawdę to dwie zupełnie różne powieści - w Morderstwie... zbrodnia jest bardziej krwawa (a jednak Christie nie zawiodła swojego szwagra - przeczytajcie dedykację), a sprawcami mogą być ludzie połączeni więzami krwi - mamy tu świetny, a zarazem realistyczny portret psychologiczny rodziny Lee, co zdecydowanie wzbogaca całą powieść i jest sprawą kluczową w rozwiązaniu zagadki.

W dodatku akcja toczy się wartko i czytelnik po prostu nie ma czasu na nudę - co chwilę pojawiają się nowe wątki, które tylko podsycają chęć do dalszego czytania, dzięki czemu trudno zauważyć, kiedy przeczyta się ostatni rozdział. Nie można nie docenić również tego klimatu, który jest chyba obecny w każdym kryminale Christie (chociaż trudno mi to równoznacznie stwierdzić, bo do tej pory poznałam tylko dwie powieści Królowej Kryminału).

Ogólnie rzecz biorąc, czytając kryminały Christie mam nieodparte wrażenie, że moje szare komórki są bardzo leniwe - niby wiem, że jakieś zdarzenia, o których jest mowa, są ważne, ale nie potrafię połączyć ich w spójną całość, choć po rozwiązaniu zagadki wszystko wydaje się boleśnie oczywiste. Ale to chyba świadczy o tym, że autorka wykonała dobrą robotę, więc zapisuję to na plus.

Chociaż próbowałam znaleźć jakieś minusy tego kryminału, to muszę z żalem stwierdzić, że nie jestem w stanie, chociaż z drugiej strony odnoszę wrażenie, że Morderstwo w Boże Narodzenie nie dorównuje I nie było już nikogo, więc nie mogłam dać książce maksymalnej oceny, ale na 9 punktów z pewnością zasługuje. To idealna lektura zwłaszcza na teraz - w końcu od Świąt nie minęło znowu tak dużo czasu, co bardzo pomoże wczuć się w panujący klimat.

Ocena: 9/10