Gdy nigdzie nie jest bezpiecznie - "Kłamstwo doskonałe" Sary Shepard

Czwarty tom nowej serii Sary Shepard The Lying Game.


Żyłam w przekonaniu, że moja rodzina jest bliska ideałowi, jednak okazało się, że jest zupełnie inaczej. Moi rodzice strzegą sekretu, który może mieć związek z moją śmiercią. Jak daleko się posuną, by prawda nie wyszła na jaw? Mnie już nikt nie skrzywdzi, ale jest przecież Emma… Jeśli nie będzie ostrożna, historia może się powtórzyć.

The Lying Game to nowa seria Sary Shepard, autorki bestsellerowych Pretty Little Liars. Ekscytujące powieści o intrygach, sekretach i kłamstwach zdobyły rzesze fanów na całym świecie, a na ich podstawie nakręcono popularne seriale telewizyjne.
źródło: tył okładki




Dla tych, którzy jeszcze nie czytali...
Po lekturze poprzedniego tomu wydawałoby się, że akcja naprawdę nie może być już bardziej zagmatwana... Czytelnicy przez kilka miesięcy byli trzymani w niepewności - czy to możliwe, żeby Laurel okazała się morderczynią? Pewnie niektórzy już przed premierą Kłamstwa doskonałego zdążyli odpowiedzieć sobie na to pytanie twierdząco, ale nie zapominajmy, że mamy do czynienia z Sarą Shepard - mistrzynią gry pozorów, w której świecie nic przecież nie jest takie, jakim się na pierwszy rzut oka wydaje! Dlatego pewnie nie zdziwicie się zanadto, jeśli Wam powiem, że to nie Laurel odegra tym razem pierwsze skrzypce, jednak na razie nie zdradzę nic więcej. 

Warto zwrócić uwagę na dwóch bohaterów: Sutton i Ethana, ponieważ oboje w czwartym tomie The Lying Game bardzo się zmienili. Chłopak Emmy, wcześniej nieśmiały samotnik wieczorami patrzący w gwiazdy, teraz jest przebojowym chłopakiem, który potrafi się ubrać, być zabawny i z którym w dodatku nagle chce się umówić cała damska część Hollier High - o takim Ethanie aż się czyta przyjemniej ;) Natomiast jeśli chodzi o bliźniaczkę Emmy, to teraz, wnioskując po większości jej wypowiedzi, zastanawiam się, jakim cudem była królową szkoły i przewodniczącą klubu Gry w kłamstwa? Mnie wydaje się nieco zagubioną, ale jednak dobrą dziewczyną - no cóż, może to jednak prawda, że człowiek ma wiele twarzy.

Jeśli już mówimy o bohaterach, to muszę powiedzieć, że wszystkich czeka pozytywne zaskoczenie, ponieważ w Kłamstwie doskonałym mamy wreszcie okazję poznać babcię Mercer - nieco zaborczą Lisicę 70+, jak głosi tablica rejestracyjna jej auta. Chociaż matka Teda Mercera to postać epizodyczna (a tak się przynajmniej na razie wydaje), to wnosi do akcji pewien powiew świeżości.

Natomiast jedną z dwóch widocznych wad jest to, że podejrzani o dokonanie morderstwa Sutton zmieniają się po prostu... za szybko. Książka ma niecałe 300 stron i 3 podejrzanych na celowniku - nie wydaje się Wam, że to trochę za dużo? Co gorsza, cała trójka jest bardzo blisko związana z Sutton/Emmą, przez co nasza główna bohaterka jest kłębkiem nerwów i nie może spać po nocach.


A jeśli masz już tę książkę za sobą...
Czy nie odnosicie wrażenia, że tym razem pani Shepard skupiła się tylko na garstce bohaterów, resztę odsuwając w cień? Mam na myśli to, że podczas gdy praktycznie cały czas czytamy o Laurel, Thayerze i panu Mercerze, to Mads, Char i Twitterowe Bliźniaczki zostają potraktowane po macoszemu i  tak naprawdę nie odgrywają wielkiej roli (oczywiście, nie licząc sekretnego balu Hollier). To jest właśnie ta druga wada, może nie aż tak bardzo rażąca, ale mnie rzuciła się w oczy.

Ponadto bardzo zaskoczyły mnie powiązania rodzinne Sutton/Emmy z Mercerami - myślałam, że spadnę z fotela, gdy przeczytałam, że Sutton i Emma to tak naprawdę wnuczki państwa Mercerów, a Becky (alias Raven) to ich dziecko. Jednak zastanawia mnie jedna rzecz - dlaczego Becky nie powiedziała rodzicom, że ma jeszcze jedną córeczkę, dlaczego nie przywiozła jej do Teda i Kristin, gdy macierzyństwo jej się znudziło i postanowiła porzucić małą Emmę? Miejmy nadzieję, że wszystko wyjaśni się w V tomie, bo to nie daje mi spokoju...

Skłamałabym, gdybym powiedziała, że ani przez chwilę nie wierzyłam w to, że to Laurel zamordowała siostrę -  największy moment zawahania miałam w momencie, gdy Emma znalazła w pokoju młodszej panny Mercer zakrwawioną rakietę tenisową - mimo że przecież wiedziałam, że takie rozwiązanie byłoby po prostu za proste, to jednak przez chwilę w nie wierzyłam. Na szczęście okazało się, że to nie Laurel jest osobą, przez którą Sutton nie dożyła swoich 18. urodzin. A ja nadal nie mam pomysłu, kto to mógł być...

Podsumowując: Kłamstwo doskonałe pochłonęłam w jeden dzień - wartka akcja sprawiła, że nawet nie zauważyłam, kiedy dotarłam do ostatniego rozdziału. Jednak zważając na minusy, które wcześniej wymieniłam, po prostu nie mogłam ocenić tej powieści na maksymalną liczbę punktów. Ale spokojnie, jeszcze przecież dwa tomy przed nami :)

Ocena: 8/10


Książkę otrzymałam dzięki uprzejmości wydawnictwa Otwarte


Komentarze

  1. Uwielbiam tą serię i choć poprzedni tom trochę mniej mi się podobał, to zaś ta część mnie dosłownie powaliła na kolana:)) Nawiasem mówiąc, w swojej recenzji oceniłam "Kłamstwo doskonałe" na taką samą ilość punktów:)

    OdpowiedzUsuń
  2. Muszę w końcu zabrać się za tę serię ; ) Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  3. Wow, oczom nie wierzę :D Izkalysa wróciła! :) Gratuluję współpracy, bo to dla recenzenta zawsze wielkie wyróżnienie. Co zaś tyczy się serii - wczoraj przyniosłam z biblioteki trzy pierwsze części i jestem strasznie ciekawa czy mnie wciągnie :) Pozdrawiam serdecznie i mam nadzieję, że to nie jest tylko chwilowy powrót :)

    OdpowiedzUsuń
  4. O serii słyszałam wiele różnych opinii. Sama jeszcze nie miałam okazji przeczytać, ale mam nadzieję, że kiedyś będę miała okazję

    OdpowiedzUsuń
  5. Mnie jakoś ta seria nie przekonuje do siebie. I chyba nigdy nie przekona. Może kiedyś chciałam po to sięgnąć, ale inne książki wydawały się ciekawsze. I tak jest do dzisiaj. :)

    #Ivy, niegdyś Eurydyka "bo kiedyś trzeba zacząć od nowa..."

    http://pokoj-ksiazkoholiczki.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
  6. Nie czytałam jeszcze ani jednej książki tej autorki, ale planuje to zmienić ;)

    OdpowiedzUsuń
  7. Cała seria jeszcze przede mną, ale na pewno ją nadrobię ;)

    OdpowiedzUsuń
  8. Oglądałam pierwszy sezon tego serialu na podstawie książki (chyba) i chętnie przeczytałabym książki ;)
    obserwuję;)

    OdpowiedzUsuń
  9. Jeszcze nie czytałam tej serii, ale mam zamiar zacząć ją czytać, bo słodkie kłamstewka są genialne!
    Pozdrawiam cieplutko
    ♥Mój Blog - klik!♥

    OdpowiedzUsuń
  10. Nie czytałam nawet wszystkich części poprzedniej serii Autorki, nie mówiąc o tej, ale mam wrażenie, że muszę nadrobić zaległości.

    http://zakurzone-stronice.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
  11. Nie czytałam tej serii,ale oglądałam serial The lying game :D

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

1 komentarz to 1 uśmiech na mojej twarzy, więc dziękuję ogromnie za pozostawienie po sobie śladu :)

Popularne posty